los angeles int'l, terminal four, 6:30 pm

πέντε ώρες αναμονή. η κίνηση κορυφώνεται. άνθρωποι, μηχανήματα και ροές ινφοσυστημάτων αλληλοτέμνονται στο μη-χώρο του αεροδρομίου. μαζί και οι λέξεις. κάποιες μου τραβάνε την προσοχή. όπως της γυναίκας με το ξεθωριασμένο τζην και το ρεβέρ. μιλάει στο γιό της που μοιάζει πια με 'αμερικανάκι': φοράει ένα άθλιο, γκρίζο tee κι έχει πετάξει κοιλιά.

- καλή επιτυχία. τι άλλο να πω? καλή επιτυχία...
[...]
- να με πάρεις τηλέφωνο μόλις φτάσεις θεσσαλονίκη.

ύστερα, χάνεται στο βάθος του διαδρόμου-τούνελ,
σκύβοντας αργά το κεφάλι.
βαραίνει η σκιά της.
σα σε προσευχή.
ή λυγμό.

[μάνα?]