21.3.11

φωτό: srebrenica


η επέμβαση στη λιβύη είναι ηθικά νομιμοποιημένη
ως ο μόνος τρόπος για την αποτροπή ενός σφαγείου εθνικής κλίμακας.

η επέμβαση στη λιβύη είναι ηθικά νομιμοποιημένη
στο βαθμό που είναι συμβατή και ανάλογη με τις εκκλήσεις
της (κοινωνικά πλειοψηφoύσας) αντιπολίτευσης.

η επέμβαση στη λιβύη είναι πολιτικά αναγκαία
ως η μόνη, εκ των πραγμάτων, οδός για την επικράτηση της επανάστασης.

η κεντρική αντίθεση είναι ανάμεσα στον κυρίαρχο καντάφι
(και τα συστήματα που αρθρώνονται σε αλληλεξάρτηση με αυτόν)
και τους κυριαρχούμενους που διεκδικούν βασικές ελευθερίες.

η κεντρική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στους 'κακούς' ιμπεριαλιστές
και στους 'καλούς' αντι-ιμπεριαλιστές- η αφήγηση αυτή
γαληνεύει μόνο τα (κουφά) αυτιά της αριστεράς.

η διαφορά για τους από κάτω ανάμεσα στην εκμετάλλευση των πετρελαίων
από ένα (compromised) κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα
και την εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές είναι υλικά ανύπαρκτη
και πολιτικά δυσδιάκριτη-ληστεύουν και οι δυο τους τη λιβύη το ίδιο.

η επικράτηση της επανάστασης είναι η μόνη διέξοδος
από την καθεστωτική κόλαση. η βούληση της επανάστασης
αλλοιώνεται από τη δυτική επέμβαση, η επανάσταση ωστόσο εξακολουθεί
να υπηρετεί την κοινωνική επιταγή για αλλαγή.

η παραπομπή σε δίκη του καντάφι και τους συνεργών του είναι απαραίτητη-
να γίνει σε αραβικό έδαφος, με αραβικό δίκαιο.

η αλληλεγγύη στους πολιορκημένους στη μιζράτα,
στους φυλακισμένους στην τρίπολη είναι δεδομένη.