photographer to the tsar

φιλοδοξία του σεργκέι προκούντιν-γκόρσκι [Сергей Прокудин-Горский] ήταν μέσα απο την τέχνη του να δώσει χρώμα στην πολυμορφία της ρωσίας των αρχών του εικοστού αιώνα. μετέδωσε τον ενθουσιασμό του στον τσάρο νικόλαο τον δεύτερο ο οποίος τον εφοδίασε με ένα βαγόνι-θάλαμο εμφάνισης και ειδικές άδειες για να έχει πρόσβαση σε όλες τις περιοχές της αυτοκρατορίας. ο προκούντιν μετά από χρόνια συστηματικών καταγραφών, άφησε πίσω του ένα αρχείο από χιλιάδες φωτογραφίες της προεπαναστατικής ρωσίας. με αφετηρία τις σπουδές του ως χημικός ανέπτυξε τη δική του τεχνική: τραβούσε πρώτα τρεις μονοχρωμικές φωτογραφίες και με το κατάλληλο χρωματισμένο φως, κατάφερνε με την επεγεργασία τους, να ξαναδημιουργεί τα πραγματικά σκηνικά χρώματα.

καθώς οι πρώτες λήψεις γινόταν με κάποια μικρή διαφορά χρόνου για να αλλάξει τα φίλτρα, κάποια από τα αντικείμενά του μετακινούνταν. αυτές οι αλλαγές αποτυπώνονταν στην τελική εικόνα δημιουργώντας σε μερικές ένα μυστηριακό 'ghost effect', σημάδια της προηγούμενης παρουσίας του αντικειμένου στο χώρο. ανάμεσα σε μια μεγάλη ποικιλία φωτογραφιών [με θέματα την αρχιτεκτονική, την εργασία, τις μεταφορές, φυσικά τοπία κ.α.] επέλεξα τις φωτογραφίες που αποδίδουν την εθνική ποικιλομορφία της ρωσίας των αρχών του εικοστού αιώνα. ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων που δεν το άγγιξαν οι διαδικασίες εθνικής συγκρότησης που κορυφώθηκαν στη δυτική και κεντρική ευρώπη τον προηγούμενο αιώνα. όλες είναι τραβηγμένες από το 1909 ως το 1915. με την επανάσταση ο προκούντιν εγκατέλειψε τη ρωσία αρχικά για τη νορβηγία και στη συνέχεια τη μ. βρετανία και τη γαλλία. πέθανε στο παρίσι το 1944.

εβραιόπουλα με το δάσκαλό τους. σαμαρκάνδη [σημερινό uzbekistan]

ελληνίδες και έλληνες σε φυτεία τσαγιού στους παραθαλάσσιους λόφους της chakva [σημερινή γεωργία]

σουνίτης μουσουλμάνος με παραδοσιακή στολή. dagestan

εξοχή κοντά στη λευκή λίμνη, βόρεια ευρωπαική ρωσία

ο εμίρης της bukhara, alim khan

χωρικές προσφέρουν πιάτα με μούρα. κίριλοφ

τουρκμένος καμηλιέρης

στοιχεία+εικόνες: wikipedia, library of congess

η βαριά σκιά της ιστορίας

προλάβαμε στο κλείσιμο την έκθεση για την ευρωπαϊκή φωτογραφία στον εικοστό αιώνα. δύο με δυόμιση ώρες για να τη δούμε. οι επιμελητές ακολούθησαν την ασφαλή οδό, μια σχετικά γραμμική δηλαδή 'αφήγηση' που έμοιαζε με χρονολόγημα. ενδιαφέρον είχαν:

• η ακτινογραφία του εβραΐκού ghetto στο lodz της πολωνίας με την αντίθεση ανάμεσα στην καλοζωία όσων συνεργάστηκαν με τους ναζί [η ελίτ του τοπικού ισραηλίτικου συμβουλίου] και την ωμή απεικόνιση της πραγματικότητας των υπολοίπων [στιγματισμός, καθημερινή ταπείνωση και απελάσεις... φωτογραφίες σκληρές]. οι μηχανισμοί που σπρώχνουν ένα απειλούμενο θύμα στην επιβίωση, τόνιζε το σχετικό σημείωμα για την περίπτωση του henryk ross.
  
• το 'κόκκινο' του μπορίς μιχαήλωφ [αίμα, κόκκινα χείλη, κόκκινα πουλόβερ, σοβιετικά mega banners, τριαντάφυλλα, κονκάρδες και μεθυσμένα μάγουλα τράβηξαν τον κόσμο πάνω στις φωτογραφίες. κορυφαίος documentarist, εικόνες γεμάτες ιστορία]
  
• το παρισινό 'περιθώριο' από τον brassai.
  
• η σύνδεση του προσωπικού χρόνου με την ιστορία στα slides της anieles strba [η υπόκωφη techno να δένει άψογα].
• τα οικεία κλιπσάκια και σέλο-τέιπ που κρατούσαν τις φωτογραφίες του tillmans στην αναπαραγωγή της βερολινέζικης έκθεσης του 'markt' ['τα σύνορα δε χωρίζουν τους λαούς, χωρίζουν τους φτωχούς από τους πλούσιους' έγραφε ο τοίχος μιας φωτογραφίας της εγκατάστασης].
  

ξεχώρισα [για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία] :

nana, 1965

christer strömholm
[1918, stockholm-2002, stockholm]

linda with sushi, 1994

annelies strba
[1947, zug, switzerland- lives and works in richterswil and amden, switzerland]

untitled, 1980

viktor kolar
[1941, ostrava, czechoslovakia- lives and works in ostrava]

my amsterdam

ed van der elsken
[1925, amsterdam-1990, edam, the netherlands]







ineta and aigars macs, 1985

inta ruka
[1958, riga, latvia- lives and works in riga]

far off the origin: the greeks in new zealand

Οι Έλληνες στο catering business: the 'Golden Gate' milk bar στο Courtenay Place, ιδιοκτησίας Peter Bares. Wellington, 1950.

Tα μέλη της ελληνικής κοινότητας της Νέας Ζηλανδίας (ελληνόφωνοι, συνήθως μέλη της ελληνορθόδοξης εκκλησίας) προήλθαν όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Τουρκία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Ρωσία. Οι πρώτοι Έλληνες έφτασαν τον δέκατο ένατο αιώνα ψάχνοντας για χρυσό. Οι περισσότεροι επέστρεψαν, κάποιοι όμως παρέμειναν. Από το 1890 ως το 1914, δούλευαν ως ψαράδες, κάνανε δουλειές του δρόμου ή άνοιξαν εστιατόρια στο Auckland, το Wellington και το Dunedin. Όσοι ορθοποδήσανε καλέσανε τις οικογένειες τους από περιοχές όπως η Ιθάκη, η Κεφαλλονιά, η Αιτωλοακαρνανία και η Λέσβος. Mετανάστες από την Ιθάκη και την Κεφαλλονιά εγκαταστάθηκαν στο Βόρειο (New Plymouth, Feilding, Palmerston North, Dannevirke, Napier, Hastings) και στο Νότιο Νησί (Ashburton, Temuka, Timaru, Waimate, Ōamaru).

Tο πρώτο ελληνικό σχολείο(και η πρώτη ελληνίδα δασκάλα, Λευκοθέα Αμπατζή): Wellington,1939.

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αυξήθηκε το μεταναστευτικό ρεύμα προς τη Νέα Ζηλανδία. Κάποιες Ελληνίδες έφτασαν εκεί ως νύφες νεοζηλανδών στρατιωτών* που πολέμησαν στην Ελλάδα ενώ βετεράνοι του πολέμου φρόντισαν να εγκατασταθούν στη Νέα Ζηλανδία Έλληνες σύντροφοί τους από τη Μάχη της Κρήτης. Το 1951 έφτασαν επίσης χίλιοι Έλληνες πρόσφυγες που δούλεψαν σε υδροηλεκρτικά έργα και τη βαριά βιομηχανία.

Fresh off the boat: χώρος υποδοχής Pahiatua, 1951.

Από το 1962 ως το 1964, 267 νεαρές γυναίκες από την Κρήτη έφτασαν για να απασχοληθούν σε νοσοκομεία και ξενοδοχεία. Αυξημένες εισροές Ελληνοκυπρίων υπήρξαν και το 1974 λόγω των γεγονότων της Κύπρου. Το 1981, 50 κρητικές οικογένειες εγκαταστάθηκαν στη Νέα Ζηλανδία ως κίνηση ευγνωμοσύνης για τη βοήθεια που προσέφεραν σε νεοζηλανδούς στρατιώτες στον πόλεμο.

Eκδήλωση τιμής για τους άνδρες του νεοζηλανδέζικου τάγματος : Γαλατάς Κρήτης, 29.09.1945.

Eργασία-Πολιτισμός

Η επιβίωση ήταν μια μεγάλη πρόκληση για τους πρώτους μετανάστες. Αγρότες, εστιάτορες, τσαγκάρηδες ήταν οι πρώτες ασχολίες, ενώ άλλοι ανοίξανε fish-and-chips shops και milk bars. Στη συνέχεια οι καλύτερες συνθήκες ζωής και η εκπαίδευση βοήθησαν στην ταξική ανέλιξη των Ελλήνων που άρχισαν να αποκτούν γη και ακίνητα, ενώ μερικοί σταδιακά επένδυσαν στο property development. Η περιοχή του Μt. Victoria στο Wellington αποτέλεσε το κέντρο της ελληνικής κοινότητας για μεγάλο διάστημα. Πρόσφατα έχει μεταφερθεί περισσότερο στη συνοικία Μiramar. Eλληνικοί οργανισμοί (εκκλησία, εφημερίδες, ραδιόφωνο, τοπικές ενώσεις, αθλητικοί σύλλογοι κτλ.) αποτέλεσαν παραδοσιακά θεσμούς κοινοτικής συνοχής. Ο χρόνος, η απόσταση και οι διακοινοτικοί γάμοι (intermarriage) έχουν φθείρει τη γλώσσα, πολιτιστικές εκδηλώσεις όμως δείχνουν ότι η συχνά αγωνιώδης προσπάθεια προσαρμογής στον τρόπο ζωής της χώρας υποδοχής, έχει αντικατασταθεί από περισσότερη αυτοπεποίθηση στην ταυτότητα της προέλευσης.

Greek footie: 'Oλυμπιακός' Ποδοσφαρικός Όμιλος, Wellington, 1963.

Στοιχεία απογραφών (γεννημένοι στη Ελλάδα- δεν συμπεριλαμβάνει Έλληνες μετανάστες στη Νέα Ζηλανδία που γεννήθηκαν εκτός Ελλάδας):
1874: 77
1901: 123
1951: 369
1976: 1,660
2001: 942
Eθνική ταυτότητα: 2,280 (συμπεριλαμβάνει Ελληνοκύπριους και αυτούς που δήλωσαν πoλλαπλές εθνικές ταυτότητες, απογραφή 2001)

Play bouzouki: Tasman street, Wellington, 1961.

*συγκλονιστική ιστορία μετακίνησης: πόλεμος, διαφορετικοί πολιτισμοί, έρωτας και μετανάστευση.

Κείμενο [επιλογές-απόδοση] + φωτογραφίες από: Nancy Swarbrick. 'Greeks – the Hellenic community', Te Ara - the Encyclopedia of New Zealand, updated 21-Dec-2006, [url]

[happy day]

terrace, 8:30 am

coffee break, 10: 55 am




chat with dmitri-watch telly, 10:40 pm

0°C

κρύο. επιτέλους.!. να κλειστούμε μέσα. μόνο καφέ [τηλέφωνα] και τηλεόραση. 'sociability..? it's hard enough for me'

[img: julien opie, gary-popstar, 1998-99]

a year ago

την ημέρα μια αχνή σκοτίδα που στις τρείς το απόγευμα μετατρέπεται σε σκοτάδι καθολικό. μοναδικό φυσικό φως, η καρδιά του υποαρκτικού λευκού στο κέντρο χιονισμένων επιφανειών, η γυαλάδα του πάγου και στιγμιαίες λάμψεις σε μάτια ανθρώπων. γυρνάμε απο το σούπερ μάρκετ, γεμίζουμε το ψυγείο με ready-mades, χυμούς καρότο, χυμούς berries. μετά σεξ. σεξ βασιλιάδων. καθώς τελειώνεις, λυγίζω ελαφρά τον καρπό μου κάτω απο τη μέση σου για να συντονιστώ με τον τελευταίο σου σπασμό. σερβίρεις καφέ, ανάβεις τα κεριά, την τηλεόραση. τα πόδια σου με τυλίγουν. πάνω στο μπροστινό βάζω το μαξιλάρι. πάνω σ' αυτό το lap top. διαβάζω για δυο-τρεις ώρες μπλόγκς γραμμένα στα ελληνικά.

[ύπουλο homesickness attack σε μέρος που οποιαδήποτε συνάντηση με 'πάτρια' αναφορά ήταν σχεδόν αδύνατη]

αφού τελείωνω το διάβασμα, γυρίζω στη αρχική σελίδα. μια μικρή παύση,...και τελικά κλικ: create a blog.

τσάι στο παλιό 'ντορέ'. πιο νωρίς 'θερμαϊκό', μετά 'μπάχαλο'. ο σ. μοίραζε τον 'πόθο' στα πανεπιστήμια, ο θ. στα τριήμερα του ράδιο ουτοπία ή στην καμάρα ρωτώντας κανα λατσό περαστικό απο που πας για κοζάνη. brave boys. στο τέλος 'berlin' [ιδίως τις καθημερινές]. πιο συχνά όμως στο υγρό μας κρεβάτι....χρόνια άντεξε.

ανθολόγιο δημοσιεύσεων του περιοδικού 'πόθος' απο τις εκδόσεις γοργώ [ανοίγει το pdf]. ευχαριστώ το 'απέναντι πεζοδρόμιο' για το θέμα.