[ξανα-] βλέπω ταινίες από τη χώρα του 'μακριού, λευκού σύννεφου'. πιάνο, 1993. πρώτη γυναίκα σκηνοθέτις που κερδίζει το 'χρυσό φοίνικα'. ευλαβικό κεντράρισμα στη γυναικεία υποκειμενικότητα. ένα λυρικό τέλος με ένα σχετικά ασαφές settlement. διαπίστωσα τις προάλλες πόσο ισορροπημένα η campion πλαισίωσε μια γυναικεία παρουσία με κάδρα βαριά: [αντιστικτικά] την πατριαρχική βία, την ιστορία της χώρας της [υπο το πρίσμα του ανταγωνισμού ευρωπαίων-μαόρι], τη σχέση της μάνας με την κόρη, την αποικιοκρατική οργάνωση, τον πολιτικό αγώνα πάνω σε ένα [γυναικείο] σώμα και άλλα θέματα, ίσως πιο δευτερεύοντα. ντυμένα όλα με μια goth ονειρική ποιότητα, στη μουσική και τη φωτογραφία. πέρασαν χρόνια, η ταινία είναι πια ένα αγαπημένο 'classic'.
^'the heart asks pleasure first' , michael nyman [για τον rare]
