η όλη φάση ήτανε μάπα φαντάσου να 'μενα πιο πολλές μέρες ιούλιος μήνας και έκανε πουτσόκρυο τα μαγαζιά κλείνανε στις δύο δεν μπόρεσα να μπω σε club γιατί δεν είχα ταυτότητα και ο νόμος της καλιφόρνιας λέει αυτό απαιτεί σε ένα που έκατσα να πιώ ένα ποτό ήρθε μια νεαρή αδερφούλα και ζήτησε να μου πάρει δέκα λεπτά πίπα για είκοσι δολλάρια μόλις γύρισα το κεφάλι απ’ την άλλη άρχισε να με φτύνει υστερικά το sf moma απίστευτη απάτη στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα κτίρια με αδιάφορες εκθέσεις κι ένα πολύ μικρό καφέ με θολά τζάμια σε μια ταινία που πήγα στο gay film festival και την οποία παρουσίαζε ο ίδιος ο σκηνοθέτης μια ψιλοάπαρτη όπως όλες οι αγγλίδες το μισό θέατρο έφυγε μόλις άρχισαν να πέφτουν οι τίτλοι [!] κι οι ερωτήσεις που ακολούθησαν ήταν τόσο επιφανειακές που αναρωτιόμουν αν αυτό είναι το bastion της άλλης so to speak αμερικής προφανώς ναι το άλλο απίστευτο ήταν ότι στο θέατρο είχε μόνο λούγκρες γυναίκα ή νορμάλ άνδρα ούτε για δείγμα η αλήθεια είναι ότι το έβλεπες συχνά αυτό το κατάλαβα καλά τη μέρα που φόρεσα φόρμα και με κοιτούσαν κάτω αντί για το πρόσωπο απέναντι δε από τον κινηματογράφο castro εκεί που μεγαλουργούσε η ιδιαίτερα θα έλεγα άσχημος harvey milk υψώνεται μια τετραόροφη πολυκατοικία αποκλειστικά με ιατρεία της ειδικότητας hiv dermatologist oι γειτονιές του mission και του soma είναι γεμάτες κόσμο τύπου η ζωή μετά το new age με τα πατίνια τους και διάφορες άλλες μαλακίες που καβαλάνε για να ξεχωρίζουν κλίμα έντονα επαρχιωτικό και υπνώδες σαν c-class amsterdam το βράδυ στους κεντρικούς δρόμους της πόλης συναντάς ψυχικά διαταραγμένους μαύρους i wonder how the yes we can obama kinda shite impacts on their lives, άστεγους [λευκούς και μαύρους] και διάφορους latino και κινέζους οι πρώτοι συνήθως κοντοί με χοντρή μέση i am chasing the american dream in difficult times ολονών η φάτσα γράφει
στη βλάχα τούτη πόλη δεν αξίζει να πιείς ούτε μια γραμμή
No comments:
Post a Comment