όταν κλείνουν τα μεγάλα gay μαγαζιά, το tek yon, το love, παλιότερα το seven floors, τα τρανσόμπαρα στα στενά, τα τουρκάκια hustlers περιμένουν απέξω και περνάν κατευθείαν στο ψητό. οι τουρίστες και οι άσχετοι, τυφλωμένοι/απελπισμένοι από την ομορφιά, τα πληρώνουν για να φύγουν μαζί. οι υπόλοιποι ξέρουν ότι, επειδή δεν έχουν λεφτά για ταξί, θα βολευτούν αν απλά τους πάρουν στο σπίτι και τους κεράσουν μια μπύρα. το δέρμα τους είναι τραχύ, τα χέρια τους άκαμπτα κι αν δεν έχεις ανοιχτήρι θα ανοίξουν τη μπύρα με τα δόντια τους. δε μιλάν αγγλικά, δε φοράν άρωμα, ούτε προφυλακτικό. το πρωί όταν ξυπνάνε, ντύνονται, σε φιλάνε στα χέρια και επιστρέφουν με το λεωφορείο στο μακρινό προάστιο.
τουλάχιστο ένας τους είχε τη μυρωδιά των προγόνων μου.
3 comments:
!!!!! ;-)
άπειρη ομορφιά σε έναν δρόμο όπως η ιστικλάλ που η κίνησή του δε σταματά ποτέ... την ίδια αίσθηση αποκόμισα το φετινό καλοκαίρι.
vale-koupa, γράψε κάτι ξανά
Αφήνω ένα σχόλιο που χαλάει την ομορφιά του κειμένου σου... |:(
Post a Comment