10.1.08

ipsala-kipoi, 9:50 pm

[to a border-crossing friend ]

ελληνοτουρκική μεθόριος. η δύναμη του μη-χώρου 'σύνορα'. το ταξίδι που ολοκληρώθηκε, το ταξίδι που μένει. people together, people apart. κι ας μην έχει κόσμο γύρω μας, απλά η ροή μιας αγγελοπουλικής σεκάνς: κίνηση σε κρύο, δυνατοί απομακρυσμένοι φωτισμοί, παραλυμένες νταλίκες, βιαστικές σκιές, τα δίδυμα-τη εξαιρέσει των σημαιών- φυλάκια,...

...το ποτάμι.

κατεβαίνω γρήγορα, βιαζόμαστε. ο έλεγχος στην τουρκική πλευρά κοντά μια ώρα, το αυτοκίνητο περνάει μέχρι κι από ακτίνες. στους κήπους, στην καντίνα αριστερά από τον έλεγχο διαβατηρίων, η πρώτη ελληνίδα που συναντώ. πενηντάρα, μάτια μεγάλα σαν κάπως μπαϊλντισμένα. μαλλιά λίγο ξανθά, λίγο γκρίζα. φάτσα εβρίτικη.

- ένα φραπέ μέτριο με λίγο γάλα.

δίνει ρέστα από πεντάεβρο. μπαίνω ξανά μέσα στο αυτοκίνητο.

-εντάξει ο καφές?
[...]
καλή, είναι μωρέ. μόνο να μη την πεις ποτέ σου 'θεία' γιατί εκνευρίζεται.

-και πως θέλει να τη λένε;
-η κυρα-νίκη θέλει πάντα να τη λες 'κοπέλα μου'.

2 comments:

Mirandolina said...

Κορίτσι, κορίτσι μου να τη λες - και να της κλείνεις το μάτι!

amvro said...

καλή χρονιά να έχουμε, αγάπη.

conditionhumaine@gmail.com