nobuyoshi araki
25.4.07
24.4.07
21.4.07
19.4.07
- +
πέμπτη, αργά το απόγευμα. ο misha και ο rob πηγαίνουνε [για μια ακόμη φορά μαζί] στη μονάδα που βγάζει το γρήγορο αποτέλεσμα. η όλη διαδικασία, ένα τελετουργικό της φιλίας τους. κατεβαίνουν το waterloo road πλαισιωμένοι από αμφίθυμα σημάδια. μικρές σκούρες κηλίδες στον ουρανό αλλά και διαύγεια στο φως, μια διαύγεια ιαματική μετά από ένα χειμώνα σκληρό, σκληρό και για τους δύο. υπάρχει πάντα λόγος για να κατεβούν το δρόμο της μονάδας. ένα τουλάχιστον περιστατικό, μια τουλάχιστον πηγή ανησυχίας. κάθε φορά που φτάνουν εκεί, τα πράγματα είναι απλά κι ο χρόνος δε προλαβαίνει να τους αγγίξει.
μικρή αναμονή.
συμβουλευτική κουβέντα.
μικρή αναμονή.
αιμοδοσία.
μικρή αναμονή.
αποτέλεσμα.
μια ώρα αφού μπουν και δεκαπέντε λεπτά αφού δώσουν αίμα, ξέρουν. φθάνοντας στην πόρτα, ο misha ρωτάει.
-θα το κάνεις κι εσύ?
-ναι.
-υπάρχει λόγος?
-όχι. αλλά αφού είμαι εδώ, γιατί όχι?
το 'όχι' του rob είναι σίγουρο. χώρισε πριν από δύο χρόνια. από τότε τα βράδια φλερτάρει χωρίς σκοπό, σπάνια συνεχίζει κι ακόμα πιο σπάνια γαμιέται. πρόσφατα άρχισε να ξαναπροσεγγίζει την ιδανική πλην ξοφλημένη του αγάπη [ο ιδανικός του έρωτας. αυτός με τον οποίο θα ζούσανε μαζί, με όλο το πακέτο της ασφάλειας, σταθερότητας κτλ κτλ. ως τη μέρα που ο rob ανακάλυψε ότι τα επαγγελματικά ταξίδια της ιδανικής του αγάπης ήταν μια σειρά από προδοσίες]. παρ' όλα αυτά είναι ο μόνος που μπορεί να εμπιστευθεί. κι ας ξέρει ότι δε θα συνεχίσουν ή ότι τον μοιράζεται με άλλους. είναι ο μόνος στον οποίο ακόμα παραχωρεί περιστασιακά το προνόμιο του σεξ χωρίς προφυλάξεις. όπως λέει, δεν υπάρχει θέμα. γι αυτόν, δεν υπάρχει ποτέ θέμα.
ο misha ζευγαρώνει όπως αναπνέει. όσες φορές το κάνει χωρίς προφυλακτικό, είναι συνήθως η αρχή ενός πολύ προσωπικού παιχνιδιού. όταν η ζωή του αδειάζει και τα πράγματα δείχνουν άτονα, τα περιστατικά του μη προφυλαγμένου σεξ αποδεσμεύουν το δυναμικό της αυτοκαταστροφής που θα φέρει την αυτοσυντήρηση που θα φέρει στην αυτοκαταστροφή. θα 'αρρωστήσει' γιατί αυτό που έκανε δε του άρεσε, γιατί βαριέται, θα 'αρρωστήσει' γιατί δεν ξέρει τι θέλει. όπως φέτος που ο σκληρός πούτσος ενός βελούδινου εραστή άφησε στο σεντόνι σημάδια από το αίμα του misha και το αλμυρό σπέρμα κάλυψε την πληγή μέσα του. μετά απο καιρό κι αφού ξαναβρέθηκαν πολλές φορές, ο βελούδινος εραστής του είπε ότι ήταν θετικός. στα σημάδια του σεντονιού ο misha 'είδε' την προαναγγελία της διάγνωσης. η αρχή του παιχνιδιού της αυτοκαταστροφής που θα φέρει την αυτοσυντήρηση που θα φέρει την αυτοκαταστροφή.
η κουβέντα με το σύμβουλο υγείας, μια απο τα ίδια.
τι σε φέρνει εδώ σήμερα?
είσαι σίγουρος ότι ήταν θετικός?
πόσες φορές?
το ρίσκο αυτής τη συμπεριφοράς είναι τόσο
έχουμε ωστόσο θαυμάσιες αγωγές
εικοσιπέντε με τριάντα χρόνια κι ακόμα μετράμε
...,αλλά είσαι προετοιμασμένος για ένα θετικό αποτέλεσμα?
βρίσκονται στην αίθουσα υποδοχής. αναμονή. και μετά στο θάλαμο. ενώ περιμένουν, τα μάτια τους παίζουν με τα μαύρα γράμματα στις χάρτινες εξεταστήριες λωρίδες. hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο...όταν αρχίζουν να μπερδεύουν το ένα με το δύο, το i με το h και το v, έχουνε φτάσει στην άκρη του πακέτου με το φαρμακευτικό υλικό. ύστερα κοιτάνε ψηλά, έξω απ' το παράθυρο, τις μικρές γκρίζες κηλίδες του ουρανού. ένα στιγμιαίο τρύπημα στην άκρη του δαχτύλου. μετά και οι δύο, σε διαφορετικούς θαλάμους, βλέπουνε το αίμα τους να σχηματίζει ρίγες πάνω στο σωληνάκι και από κει να στάζει στη βάση της εξεταστήριας λωρίδας.
η αναμονή στην αίθουσα υποδοχής σύντομη. ο rob μπαίνει πρώτος. αργεί. ο misha σκέφτεται ότι έχει πιάσει την κουβέντα. οπτικοποιεί ξανά τη στιγμή που το αλμυρό σπέρμα του βελούδινου εραστή έκλεινε τη ματωμένη του πληγή. μουδιάζει. ακούει το όνομά του. ξαναμπαίνει μέσα κι αδειάζει το σώμα του στην καρέκλα του θαλάμου. ακολουθεί ο χρόνος μηδέν.
-αρνητικό. φαινόσουν ανήσυχος σήμερα. μπορείς να πάρεις μια βαθιά ανάσα. [ο σύμβουλος υγείας,... μια απο τα ίδια]
όταν βγαίνει, ο rob είναι ήδη καθισμένος στον καναπέ του χώρου υποδοχής. του χαμογελάει αλλά αυτός δεν ανταποκρίνεται. όταν ο misha φτάνει κοντά, τον ρωτάει:
-λοιπόν?
-όλα καλά.
-δηλαδή?
-αρνητικό. εσύ?
-προχώρησε και στη δεύτερη γραμμή. θα δώσω αίμα και από το χέρι. είναι μάλλον θετικό. δεν μπορώ να καταλάβω...
ο misha παραμένει όρθιος. 'μάλλον'..., δεν υπάρχει 'μαλλον'. η ανακούφισή του πνίγεται στον αιφνιδιασμό.
-πρέπει να περιμένουμε. ότι κι αν γίνει, είμαι εδώ.
κινούνται ξανά πάνω στο waterloo road. ψιλή βροχή. ο rob βουβός, προχωράει έχοντας στο μυαλό του μια μόνο πιθανότητα κάθετος πραγματικότητα. ο misha αποκαμωμένος από την πολύμηνη φθορά της αναμονής και απροετοίμαστος να διαχειριστεί την κρίση, γυρνάει προς το μέρος του:
-θα του μιλήσεις?
-όχι ακόμα. θα περιμένω μέχρι την τρίτη.
-θα έρθω μαζί σου.
-δε χρειάζεται. θα πάρω τηλέφωνο μόλις μάθω.
-σίγουρα?
-σίγουρα.
όπως είχε υποσχεθεί, ο rob τηλεφώνησε. στα λόγια του, σαστισμένα κι αβέβαια, αποτυπώθηκε το τελευταίο σημάδι μιας αγάπης ιδανικής πλην ξοφλημένης. έτσι όπως στεκόταν μόνος του. τρίτη απόγευμα. έξω από τη μονάδα που έβγαλε το γρήγορο αποτέλεσμα.
μικρή αναμονή.
συμβουλευτική κουβέντα.
μικρή αναμονή.
αιμοδοσία.
μικρή αναμονή.
αποτέλεσμα.
μια ώρα αφού μπουν και δεκαπέντε λεπτά αφού δώσουν αίμα, ξέρουν. φθάνοντας στην πόρτα, ο misha ρωτάει.
-θα το κάνεις κι εσύ?
-ναι.
-υπάρχει λόγος?
-όχι. αλλά αφού είμαι εδώ, γιατί όχι?
το 'όχι' του rob είναι σίγουρο. χώρισε πριν από δύο χρόνια. από τότε τα βράδια φλερτάρει χωρίς σκοπό, σπάνια συνεχίζει κι ακόμα πιο σπάνια γαμιέται. πρόσφατα άρχισε να ξαναπροσεγγίζει την ιδανική πλην ξοφλημένη του αγάπη [ο ιδανικός του έρωτας. αυτός με τον οποίο θα ζούσανε μαζί, με όλο το πακέτο της ασφάλειας, σταθερότητας κτλ κτλ. ως τη μέρα που ο rob ανακάλυψε ότι τα επαγγελματικά ταξίδια της ιδανικής του αγάπης ήταν μια σειρά από προδοσίες]. παρ' όλα αυτά είναι ο μόνος που μπορεί να εμπιστευθεί. κι ας ξέρει ότι δε θα συνεχίσουν ή ότι τον μοιράζεται με άλλους. είναι ο μόνος στον οποίο ακόμα παραχωρεί περιστασιακά το προνόμιο του σεξ χωρίς προφυλάξεις. όπως λέει, δεν υπάρχει θέμα. γι αυτόν, δεν υπάρχει ποτέ θέμα.
ο misha ζευγαρώνει όπως αναπνέει. όσες φορές το κάνει χωρίς προφυλακτικό, είναι συνήθως η αρχή ενός πολύ προσωπικού παιχνιδιού. όταν η ζωή του αδειάζει και τα πράγματα δείχνουν άτονα, τα περιστατικά του μη προφυλαγμένου σεξ αποδεσμεύουν το δυναμικό της αυτοκαταστροφής που θα φέρει την αυτοσυντήρηση που θα φέρει στην αυτοκαταστροφή. θα 'αρρωστήσει' γιατί αυτό που έκανε δε του άρεσε, γιατί βαριέται, θα 'αρρωστήσει' γιατί δεν ξέρει τι θέλει. όπως φέτος που ο σκληρός πούτσος ενός βελούδινου εραστή άφησε στο σεντόνι σημάδια από το αίμα του misha και το αλμυρό σπέρμα κάλυψε την πληγή μέσα του. μετά απο καιρό κι αφού ξαναβρέθηκαν πολλές φορές, ο βελούδινος εραστής του είπε ότι ήταν θετικός. στα σημάδια του σεντονιού ο misha 'είδε' την προαναγγελία της διάγνωσης. η αρχή του παιχνιδιού της αυτοκαταστροφής που θα φέρει την αυτοσυντήρηση που θα φέρει την αυτοκαταστροφή.
η κουβέντα με το σύμβουλο υγείας, μια απο τα ίδια.
τι σε φέρνει εδώ σήμερα?
είσαι σίγουρος ότι ήταν θετικός?
πόσες φορές?
το ρίσκο αυτής τη συμπεριφοράς είναι τόσο
έχουμε ωστόσο θαυμάσιες αγωγές
εικοσιπέντε με τριάντα χρόνια κι ακόμα μετράμε
...,αλλά είσαι προετοιμασμένος για ένα θετικό αποτέλεσμα?
βρίσκονται στην αίθουσα υποδοχής. αναμονή. και μετά στο θάλαμο. ενώ περιμένουν, τα μάτια τους παίζουν με τα μαύρα γράμματα στις χάρτινες εξεταστήριες λωρίδες. hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο hiv ένα κάθετος hiv δύο...όταν αρχίζουν να μπερδεύουν το ένα με το δύο, το i με το h και το v, έχουνε φτάσει στην άκρη του πακέτου με το φαρμακευτικό υλικό. ύστερα κοιτάνε ψηλά, έξω απ' το παράθυρο, τις μικρές γκρίζες κηλίδες του ουρανού. ένα στιγμιαίο τρύπημα στην άκρη του δαχτύλου. μετά και οι δύο, σε διαφορετικούς θαλάμους, βλέπουνε το αίμα τους να σχηματίζει ρίγες πάνω στο σωληνάκι και από κει να στάζει στη βάση της εξεταστήριας λωρίδας.
η αναμονή στην αίθουσα υποδοχής σύντομη. ο rob μπαίνει πρώτος. αργεί. ο misha σκέφτεται ότι έχει πιάσει την κουβέντα. οπτικοποιεί ξανά τη στιγμή που το αλμυρό σπέρμα του βελούδινου εραστή έκλεινε τη ματωμένη του πληγή. μουδιάζει. ακούει το όνομά του. ξαναμπαίνει μέσα κι αδειάζει το σώμα του στην καρέκλα του θαλάμου. ακολουθεί ο χρόνος μηδέν.
-αρνητικό. φαινόσουν ανήσυχος σήμερα. μπορείς να πάρεις μια βαθιά ανάσα. [ο σύμβουλος υγείας,... μια απο τα ίδια]
όταν βγαίνει, ο rob είναι ήδη καθισμένος στον καναπέ του χώρου υποδοχής. του χαμογελάει αλλά αυτός δεν ανταποκρίνεται. όταν ο misha φτάνει κοντά, τον ρωτάει:
-λοιπόν?
-όλα καλά.
-δηλαδή?
-αρνητικό. εσύ?
-προχώρησε και στη δεύτερη γραμμή. θα δώσω αίμα και από το χέρι. είναι μάλλον θετικό. δεν μπορώ να καταλάβω...
ο misha παραμένει όρθιος. 'μάλλον'..., δεν υπάρχει 'μαλλον'. η ανακούφισή του πνίγεται στον αιφνιδιασμό.
-πρέπει να περιμένουμε. ότι κι αν γίνει, είμαι εδώ.
κινούνται ξανά πάνω στο waterloo road. ψιλή βροχή. ο rob βουβός, προχωράει έχοντας στο μυαλό του μια μόνο πιθανότητα κάθετος πραγματικότητα. ο misha αποκαμωμένος από την πολύμηνη φθορά της αναμονής και απροετοίμαστος να διαχειριστεί την κρίση, γυρνάει προς το μέρος του:
-θα του μιλήσεις?
-όχι ακόμα. θα περιμένω μέχρι την τρίτη.
-θα έρθω μαζί σου.
-δε χρειάζεται. θα πάρω τηλέφωνο μόλις μάθω.
-σίγουρα?
-σίγουρα.
όπως είχε υποσχεθεί, ο rob τηλεφώνησε. στα λόγια του, σαστισμένα κι αβέβαια, αποτυπώθηκε το τελευταίο σημάδι μιας αγάπης ιδανικής πλην ξοφλημένης. έτσι όπως στεκόταν μόνος του. τρίτη απόγευμα. έξω από τη μονάδα που έβγαλε το γρήγορο αποτέλεσμα.
17.4.07
για την απάτη της ιστορικής συνέχειας του έθνους [ξανά και ξανά]
[...] 'Το ελληνικό έθνος συγκροτείται σταδιακά ανάμεσα στο 1770 και το 1820, από μερίδες τριών εθνοπολιτισμικών κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (Ρωμιών, Αρβανιτών, Βλάχων), υπό την ιδεολογική ηγεμονία του νεοελληνικού διαφωτισμού και υπό την ηγεσία τριών κοινωνικών κατηγοριών (λογίων, έμπορων, οπλαρχηγών). Η αρχική ασαφής και αμφίσημη ένταξη των πολλών διασαφηνίζεται υπό την πίεση των εξελίξεων και σφυρηλατείται στο καμίνι της Επανάστασης (1821-'29): Ελληνας γίνεται όποιος μετέχει στον Αγώνα. Στον αιώνα που θα ακολουθήσει (1830-1930) η διαδικασία θα ολοκληρωθεί εκ των άνω: Το κράτος, πλέον, με τους γνωστούς τρόπους που διαθέτει κάθε κράτος, με βία δηλαδή και ιδεολογία, θα ολοκληρώσει τη συγκρότηση του έθνους τόσο στο χώρο (προσαρτήσεις και κατακτήσεις εδαφών, αφομοιώσεις και ανταλλαγές πληθυσμών όσο) και κυρίως στο χρόνο: Διά χειρός Παπαρρηγοπούλου θα επιχειρηθεί το τιτάνιο έργο της γεφύρωσης αρχαίου και νέου Ελληνισμού. [...]
all in all, το κυρίαρχο εθνοκεντρικό discours ανανεώνεται και θωρακίζεται με το σχολικό εγχειρίδιο της ιστορίας. μια βολική προσαρμογή. ως παραχώρηση στους φοβικούς που απαιτούσαν δράμα. σουβλισμένο κωλαράκι αθανασίου διάκου δηλαδή και τζιτζιρισμένο μαλλί της ελληνίδας μάνας που σέρνει το μούλικο ενώ 'η σμύρνη μάνα καίγεται'. they like it that way. φόρα παρτίδα στα δωδεκάχρονα. ο ισμαήλ/κεμάλ/μουσταφά που ρουφάει το κατασκευασμένο εθνικό 'μας' αίμα. splatter, μίσος και τετρακόσια χρόνια esclavage. αλλά και μια εξωθεσμική παρέμβαση, ανάλογης έκτασης με αυτή που επιχειρήθηκε την εποχή που o παρασκευαίδης, ανάστατος έβαλε τα κολιέ του και πήρε τους δρόμους και τις πλατείες κραδαίνοντας τα λάβαρα με τις αγίες λαύρες. ανανέωση του κυρίαρχου εθνοκεντρικού discours όμως και για χάρη των ντεμί αντιεθνικιστών. των εισηγητών της κατακερματισμένης γνώσης και της καθεστωτικής παιδαγωγικής. όσων αντιπαρατάχθηκαν όχι με αφετηρία τη θεώρηση της ιστορίας [και] ως πεδίου ταξικού ανταγωνισμού [συνεπώς συχνά υπεράνω των εθνικών διαχωρισμών] αλλά υπερασπιζόμενοι την προτεινόμενη παραλλαγή της εθνικής αφήγησης ως ένα μεταμοντέρνο spin. για χάρη και των δύο λοιπόν συνεχίστε να διδάσκετε στα σχολεία σας τα παραμυθάκια περί 'εθνικής συνέχειας' και του 'αδιάσπαστου του ελληνισμού'[sic]. εγώ θα συνεχίσω να γαμιέμαι με τον ισμαήλ, τον κεμάλ και το μουσταφά. i like it that way.
φωτό: διαδήλωση της φεντερασιόν, του συνδικάτου των ελλήνων, εβραίων, τούρκων, αρμένιων και αρβανιτών στη θεσσαλονίκη, αρχές του εικοστού αιώνα.
12.4.07
all time fave
σαν σήμερα πριν απο 10 ακριβώς χρόνια, η kl. ήρθε πρωί πρωί από το σπίτι. αλείψαμε φυστικοβούτυρο, βάλαμε πολύ γάλα στο τσάι, περάσαμε στο καθιστικό και αρχίσαμε να τα λέμε [είχε κάτι τρεξίδια τότε, δε θυμάμαι τι...]. στην τηλεόραση mtv. δεκαπέντε λεπτά μετά χορεύαμε γύρω από το χαμηλό τραπέζι. ήταν το αγαπημένο μου video clip. [ever-ever-ever].
9.4.07
4.4.07
Subscribe to:
Posts (Atom)
