φωτό: srebrenica

η επέμβαση στη λιβύη είναι ηθικά νομιμοποιημένη

ως ο μόνος τρόπος για την αποτροπή ενός σφαγείου εθνικής κλίμακας.

η επέμβαση στη λιβύη είναι ηθικά νομιμοποιημένη

στο βαθμό που είναι συμβατή και ανάλογη με τις εκκλήσεις

της (κοινωνικά πλειοψηφoύσας) αντιπολίτευσης.

η επέμβαση στη λιβύη είναι πολιτικά αναγκαία

ως η μόνη, εκ των πραγμάτων, οδός για την επικράτηση της επανάστασης.

η κεντρική αντίθεση είναι ανάμεσα στον κυρίαρχο καντάφι

(και τα συστήματα που αρθρώνονται σε αλληλεξάρτηση με αυτόν)

και τους κυριαρχούμενους που διεκδικούν βασικές ελευθερίες.

η κεντρική αντίθεση δεν είναι ανάμεσα στους 'κακούς' ιμπεριαλιστές

και στους 'καλούς' αντι-ιμπεριαλιστές- η αφήγηση αυτή

γαληνεύει μόνο τα (κουφά) αυτιά της αριστεράς.

η διαφορά για τους από κάτω ανάμεσα στην εκμετάλλευση των πετρελαίων

από ένα (compromised) κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα

και την εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές είναι υλικά ανύπαρκτη

και πολιτικά δυσδιάκριτη-ληστεύουν και οι δυο τους τη λιβύη το ίδιο.

η επικράτηση της επανάστασης είναι η μόνη διέξοδος

από την καθεστωτική κόλαση. η βούληση της επανάστασης

αλλοιώνεται από τη δυτική επέμβαση, η επανάσταση ωστόσο εξακολουθεί

να υπηρετεί την κοινωνική επιταγή για αλλαγή.

η παραπομπή σε δίκη του καντάφι και τους συνεργών του είναι απαραίτητη-

να γίνει σε αραβικό έδαφος, με αραβικό δίκαιο.

η αλληλεγγύη στους πολιορκημένους στη μιζράτα,

στους φυλακισμένους στην τρίπολη είναι δεδομένη.