είναι ωραία, ξέρεις, να ’τακτοποιείς’ μία μία τις φαντασιώσεις σου. ιδίως αυτές που ήρθαν και ριζώθηκαν μέσα σου κάπου εκεί στα δεκατέσσερα. όπως, να έχεις 'δικό σου' ένα δέρμα τόσο λευκό που σ’ όλο του το κορμί οι φλέβες του γράφουν σε αποχρώσεις φωτεινού πράσινου. μόλις τις αγγίζεις αρχίζει ένα γλυκό πανηγύρι. δεν υπολείπεσαι, δεν υποχωρείς. το μόνο που θέλεις είναι να μην τελειώσει ποτέ.
